De Limes - de voormalige noordelijke grens van het Romeinse Rijk met overblijfselen in Nederland, Noordrijn-Westfalen en Rijnland-Palts - mag zich nu UNESCO Werelderfgoed noemen.
De noordelijke ‘Limes’ (het Latijnse woord voor grens) van het Romeinse Rijk liep tweeduizend jaar geleden dwars door Nederland, langs de Rijn, en was een van de belangrijkste grenzen van het Romeinse Rijk. Over een afstand van 400 km liep hij van het Duitse Remagen naar het Nederlandse Katwijk. De grens was onderdeel van de langere grens door Europa, het Midden-Oosten en Noord-Afrika.
Als bescherming bouwden Romeinen hier onder andere wachttorens en legerkampen. Hiervan zijn nog diverse overblijfselen te vinden, zoals een aquaduct in Berg en Dal en het gebied van de Romeinse stad ‘Colonia Ulpia Trajana’ in het archeologisch park APX in Xanten. De grens bestond meer dan 450 jaar. Er zijn nog 19 vindplaatsen in Nederland en 25 in Duitsland waar je als toerist de oude Romeinse sporen en indrukwekkende bezienswaardigheden uit de Romeinse tijd kunt ontdekken. De nominatie werd dan ook gezamenlijk ingediend.
Peter Schuurman, consul-generaal in Düsseldorf: “Bijzonder is de samenwerking die nodig was tussen Nederland en Duitsland om de Neder-Germaanse Limes als geheel deze status te laten bereiken. Het brengt ook verplichtingen met zich mee. We moeten ons best doen dit erfgoed te beschermen en te behouden. Ik zie daar ook goede kansen voor verdere samenwerking tussen Nederland en Duitsland. Dat kan wetenschappelijk onderzoek zijn of het delen van kennis rond behoud van het erfgoed, maar ook een gezamenlijke aanpak van de educatieve en toeristische mogelijkheden die dit met zich meebrengt kan grensoverschrijdend van meerwaarde zijn."
Minister-president Armin Laschet van Noordrijn-Westfalen: “Een oude grens is verworden tot een grensoverschrijdend gemeenschappelijk project. Noordrijn-Westfalen, Rijnland-Palts en Nederland hebben zich gezamenlijk voor de nominatie ingezet. Dat de Neder-Germaanse Limes nu cultureel Werelderfgoed is, is een grote erkenning voor het werk en een onderscheiding voor een uniek cultuurlandschap.” (Beeld: Erik Hartung)
